Wij reisde in 3 weken door Colombia en ik merkte al snel dat ik Colombia heel vaak met landen in Zuidoost-Azië vergeleek. In Zuidoost-Azië ging ik namelijk ook backpacken en dat was het grootste raakvlak met deze reis. Het viel mij gelijk op dat ik Colombia een stuk minder primitief vond dan bijvoorbeeld Vietnam. Daarnaast vond ik de straten ook een stuk schoner dan de meeste plekken in Azië. Dit waren beide zeker pluspunten van deze reis, er waren ook een aantal minpunten maar die wogen gelukkig niet op tegen de hoogtepunten. Benieuwd welke dit zijn en welke avonturen wij hebben beleefd?
Voorbereiding
Begin 2019 besloot ik om in het najaar van 2019 weer een mooie reis te maken. Ik was in november 2018 in Gambia geweest en het beviel mij goed om weg te zijn terwijl het in Nederland koud en grauw was. Omdat ik al 2 keer in Zuidoost-Azië was geweest wilde ik graag een keer de andere kant op, namelijk Latijns Amerika. Eerst ging mijn voorkeur uit naar Guatemala, omdat ik waarschijnlijk alleen zou gaan en mij dit de veiligste optie leek. Later heb ik mijn keuze aangepast en voor Colombia gekozen, omdat ik 2 reisgenoten (Eva & Melloney) had gevonden die graag met mij mee wilde. Het was voor ons alle drie de eerste keer Latijns Amerika dus wilde we als ‘groentjes’ wel enigszins voorbereid zijn en ook graag op één lijn liggen wat betreft de route. Ik raad dit zeker aan als je nog niet eerder met elkaar gereisd hebt en daarnaast ook geen langere periode weg gaat, zoals in ons geval. Wij hebben in grote lijnen de reisroute van REISJUNK gevolgd, dit was zeker een reden dat we veel Nederlanders tegenkwamen tijdens ons reis. Maar Globe Hopper heeft ook hele fijne tips, zeker als je wat langer de tijd hebt in Colombia.
Amsterdam – Madrid – Bogotá
Je denkt bij de bovenste foto hieronder misschien ‘hebben jullie een gevangenis bezocht’, maar niks is minder waar. Dit is de binnenplaats van het hotel in Madrid waar wij sliepen gedurende onze vertraging.. hele inspirerende omgeving zoals je ziet. Wij hadden namelijk onze overstap gemist op de heenweg, door een vertraging van Air Europa. Aangezien wij beide vluchten in één boeking bij deze vliegmaatschappij hebben geboekt hebben wij recht op een claim. Maar ik weet wel dat ik nooit meer 2 vluchten in één boeking boek als er maar 1,5 uur overstaptijd is. Deze vertraging mag de pret uiteraard niet drukken dus besluiten we een Uber te pakken naar het centrum van Madrid, aangezien we van ons hotel ook niet echt vrolijk werden. We hebben heel even, letterlijk en figuurlijk, van Madrid mogen proeven en dat smaakte goed. Kunnen Madrid dus ook gelijk afvinken, maar wil hier zeker nog een keer naartoe en dan neem ik weer een heerlijke Tinto de Verano.
De volgende ochtend vervolgen we alsnog onze reis naar onze eindbestemming Bogotá. Dit krijgt een bijzondere wending als we er via een mail achter komen dat onze nieuwe vlucht gewijzigd is naar een andere tijd, namelijk een uur later maar dan wel op de datum van de dag ervoor. Heel vreemd, dus besluiten Eva en Mel verhaal te halen via de klantenservice van Air Europa terwijl ik snel een ontbijtje bij elkaar raap voor ons drieën. De klantenservice vertelt ons dat de vlucht gecancelled is.. ‘huh wat?’ en dat we weer bij Air Europa op de luchthaven moeten zijn. Daar vrezen we voor nog meer ellende, maar uiteindelijk zitten we die dag dan toch echt in een vliegtuig richting Bogotá. Joehoe! Wie had dat nog gedacht.
Bogotá – Salento (Vliegveld Pereira)
In Bogotá aangekomen ondervinden we gelijk hoe druk (ruim 7 miljoen inwoners) en heuvelachtig (2600 meter hoogte) deze stad is, iets wat we hier in ons kikkerlandje niet gewend zijn. We worden door een taxichauffeur, die volgens mij allang de pensioenleeftijd bereikt heeft, naar ons hostel gebracht en dit is op de hellingen vergelijkbaar met een achtbaan die omhoog gaat en af en toe ineens stil komt te staan. Billetjes knijpen dus. Uiteindelijk komen we na een reis van 42 uur aan in Selina Hostel in Bogotá.
Na nog geen 24 uur in Bogotá vervolgen wij onze reis richting de hoogste palmbomen ter wereld. Door onze jetlag zijn we veel vroeger dan nodig wakker (lees: 4 uur ’s nachts) en besluiten direct naar het vliegveld van Bogotá te vertrekken voor onze binnenlandse vlucht richting Pereira aangezien er die dag grootschalige protesten door het hele land zijn. Deze protesten hebben tot gevolg dat er steden helemaal ‘plat’ liggen en je dus geen kant op kan. Gelukkig gaat onze vlucht gewoon door en lopen we niet nog meer vertraging op tijdens ons reis, erg fijn! Wel komen we er op de luchthaven achter dat wanneer je met Viva Air boekt je moet bijbetalen om tickets te laten printen en aangezien dit verplicht is zijn we genoodzaakt te betalen. Dus bij deze; doe dit vooraf en bespaar (een hoop) kosten. Eenmaal geland op Pereira besluiten wij een taxi aan te houden die ons naar de bus terminal brengt. Maar vanwege de protesten rijden er nauwelijks bussen en wilt onze taxichauffeur hier uiteraard graag een slaatje uitslaan door ons helemaal naar Salento te brengen. Eenmaal in de taxi begint het te regenen en als we uit stappen is het weer droog, wat een mazzel! Het regenseizoen in Colombia is van half maart t/m mei en van september t/m half december. Maar wij hebben deze reis nauwelijks een nat pak gehaald.
Salento is de uitvalbasis voor als je een tocht door Valle de Cocora wilt maken. Het is een klein en knus dorpje waar verder niet heel veel te beleven is, maar toch vermaken wij ons prima en slapen hier 2 nachten. De eerste avond belanden we, na wat drankjes in een boomhut café, in een Karaoke bar terwijl het buiten keihard regent. Goede plek om te schuilen wat ons betreft! De volgende ochtend staat onze tocht door Valle de Cocora op de planning. Even denken we te horen dat de regen roet in eten gooit, maar zodra wij vertrekken stopt de regen. Wat een geluk! Een tocht naar Valle de Cocora start je in een Jeep vanaf het plein in het ‘centrum’ van Salento. Je kunt dit niet missen aangezien Salento erg klein is, er op het plein één kerk staat en dit de enige is in Salento. Vervolgens gaan wij te voet beginnen aan de ‘hike’, maar je kunt deze ook (deels) op een paard afleggen. Ik vond deze hike echt adembenemend aangezien de landschappen waar je door heen wandelt heel uiteenlopend zijn. Van de hoogste palmbomen ter wereld gevolgd door een jungle route en tot slot uitgestrekte weilanden met koeien, maar dan middenin de bergen. Ik ben heel blij dat we, ondanks het weer, gegaan zijn. De temperatuur was perfect en het uitzicht schitterend. Wat mij betreft een hoogtepunt die je niet mag missen tijdens je reis door Colombia. Wij hebben de langste tocht gedaan en dit was een hike van ongeveer 5 uur.
’s Middags gaan we voor een tour door koffieplantage El Ocaso, maar niet voordat we onszelf eerst hebben getrakteerd op een goede koffie. De koffie bij Jesus Martin in Salento is een aanrader! Na deze koffie zijn we weer opgeladen om aan onze volgende toeristische tour te beginnen. Wederom met een Jeep gaan we dit keer richting een koffieplantage en dit is een interessante tour, zeker als je nagaat dat Colombia één van de grootste koffie exporteurs ter wereld is. Je kunt een tour door de koffieplantage ook op ander plekken in het land doen, maar wij kiezen voor Salento omdat dit het beste past in ons reisschema. Bovendien geeft het ook wel een extra dimensie om midden in de bergen op een koffieplantage te staan. Hier is het klimaat dan ook het beste voor de koffieplanten. We gaan zelf ook aan de slag en tot slot mogen we proeven! Hier komen we erachter dat er 2 soorten koffie geproduceerd worden, namelijk de koffie voor export en koffie voor in Colombia zelf. Het verschil? De goede koffie wordt voornamelijk geëxporteerd en de slechte koffie, waarvan de bonen verbrand zijn, wordt in het land zelf verkocht. Het is dus een illusie om te denken dat je overal in Colombia goede koffie kan drinken. Als de koffie heel goedkoop is, is het te mooi om waar te zijn.. oftewel niet te drinken.
’s Avonds gaan we op het plein eten met een aantal andere reizigers die we de avond ervoor hebben ontmoet. We gaan voor Trout, want dat schijnt de specialiteit in Salento te zijn. Ik heb zelf geluk en krijg 2 stukken zalmforel waar bijna geen graten inzitten en dit voor slechts 4 euro. Na het eten gaan we Tejo spelen, een typisch Colombiaans spel wat voornamelijk in Salento veel gespeeld wordt. De meeste van onze groep zijn erg fanatiek aan het spelen en ik betrap mezelf erop dat ik het vooral leuk vind om te kijken onder het genot van een biertje en al kletsend met Eva en Stefanie. Het spel is mij niet actief genoeg waardoor ik motivatie verlies. Na het spel en de nodige drankjes belanden we in een ‘local’ café en staan Eva en ik al gauw op de dansvloer met 2 Colombianen. Dit klinkt sensueler dan het was, aangezien mijn danspartner een oude man is met een grote snor en leren cowboylaarzen. Maar dit voelt wel als een ultieme Colombia ervaring en een goede om de avond mee af te sluiten. Eva en ik gaan richting het hostel en Mel volgt een paar uurtjes later, want al vroeg in de ochtend gaan we richting Medellin.
Salento – Medellin
De bus van Salento naar Medellín is een rit van ongeveer 8 uur die we bij voorkeur per nachtbus afleggen, maar dat is geen optie. Minpuntje ten opzichte van Azië, maar de bus is daarentegen wel voorzien van de nodige luxe: comfortabele stoelen, ruime zit plekken, schermpjes inclusief films en WIFI. Wij kiezen voor de vroege bus zodat we diezelfde dag in de middag nog aankomen in Medellín. Hierdoor komen we op onze wandeling naar de bushalte een bekende tegen, namelijk mijn danspartner van de avond ervoor die duidelijk te zien iets te lang is doorgegaan (zie foto). Uiteindelijk stappen we de bus in, verloopt de rit voorspoedig en maken we kennis met 2 Nederlandse gasten: Willem en Remco. Als we aankomen in Medellín spreken we af ’s avonds met elkaar te borrelen, eten en de stad te verkennen. Het is zaterdagavond, oftewel de avond om te stappen in Medellín maar we kunnen ons hier niet echt toe zetten en eindigen rond middernacht al in bed. We slapen wederom in Selina Hostel net als in Bogotá
De volgende dag wordt duidelijk dat Eva beduidend minder uurtjes slaap heeft gepakt, Mel en ik voelen ons daarentegen als herboren en zijn klaar voor de stad! Onze plannen zijn iets te ambitieus aangezien we in 2 dagen 3 activiteiten willen doen, namelijk: de tour door Comuna 13, paragliden en richting Guatapé. Met een beetje puzzelen komen we er toch uit en besluiten we vandaag naar Guatapé te gaan. Hier heb je zeker één dag voor nodig en als je meer tijd hebt zou ik hier best een nachtje willen slapen. Guatapé is een kleurrijk pittoresk dorpje waar je lekker kunt ronddwalen en genieten van de Colombiaanse sfeer. Daarnaast grenst el Peñol ook aan Guatapé, een bekende hoge rots die je kunt beklimmen om vervolgens te genieten van een mooi uitzicht over een natuurgebied met eilandjes en wateren. Blij dat we dit uitstapje gemaakt hebben vanuit Medellín. Hierdoor zijn we wel gaar ’s avonds en is het ook nog eens zondag, wat betekent dat er veel clubs gesloten zijn en we de plank (weer) misslaan.
De volgende dag zijn we fris, fruitig en ikzelf lichtelijk zenuwachtig, omdat we gaan paragliden (met hoogtevrees). Ondanks de angst staat dit wel torenhoog op mijn lijstje, mede door de relatief lage prijs die je hier betaalt om te paragliden (rond de € 50). Helaas wil de taxichauffeur ervoor zorgen dat wij alsnog een duur uitstapje hebben en probeert ons af te zetten door een te hoge prijs voor de rit te vragen. We gaan hier niet mee akkoord en proberen met gebrekkig Spaans te onderhandelen, gelukkig krijgen we hulp van een Colombiaan die op de plaats van bestemming klaar staat ons verder te helpen. We merken dat het afzetten door taxichauffeurs een terugkerende frustratie is en het onderhandelen haast onmogelijk lijkt als je de taal niet goed spreekt. Wees hier dus alert op als je naar Colombia gaat. Dit maakt het paragliden overigens niet minder spectaculair. Want nog geen halfuur later staan we bovenop een berg om de sprong te wagen. Ik ben nogal gespannen en vraag mezelf af waar ik in godsnaam aan begonnen ben. Maar als ik eenmaal ‘hang’ giert er een enorme dosis adrenaline door mijn lijf, jeetje wat fantastisch is dit zeg!
’s Middags doen we de tour naar Comuna 13, in de nabije geschiedenis één van de gevaarlijkste wijken van Medellín. Nu is het vooral een artistieke buurt waar het leven zich voornamelijk buiten afspeelt en er veel graffitikunst te zien is. Heel indrukwekkend om te zien hoe de mensen hier leven in de toch wel sloppenwijken. Dit zien we overigens aan het begin van de tour van bovenaf als we een ritje maken in een gondel. Onze gids William weet veel te vertellen over de grimmige tijden in Colombia en dat maakt de tour nog indrukwekkender. Zelf is hij breakdancer en dat leeft heel erg in deze buurt dus worden we getrakteerd op diverse spontane acts, heel tof om te zien! Uiteindelijk eindigen we weer bij ons startpunt en gaan we wanhopig opzoek naar een avondmaal, want na deze lange dag zijn we behoorlijk hangry. Het is regelmatig goed zoeken naar lekker eten in Medellín en eigenlijk ook wel op veel andere plekken in Colombia. Er is niet echt een typische Colombiaanse keuken en veel gerechten zijn behoorlijk vet en voorzien van weinig groenten. Het lukt ons om een voedzame pokébowl te scoren en we betalen hier slechts een paar euro voor. En oja we nemen uiteraard ook een biertje voor de dorst. Proost!
De volgende dag vertrekken we richting het Noorden! Benieuwd naar de rest van onze avonturen? Houd mij blog in de gaten of volg mij via social.
lusthavebydafne.wordpress.com 